W jaki sposób dealer (lub animator rynku) zarabia na spreadach bid-ask na akcjach?

1. Market-makerzy (których nazywasz dealerami) zarabiają na spreadach bid-ask kupując i sprzedając w tak krótkim czasie, jak to tylko możliwe, miejmy nadzieję, że zanim ceny zbytnio się zmienią. Nie jest to pozbawione ryzyka. Spread jest w rzeczywistości rekompensatą za to ryzyko. Z The Race to Zero :

Market-maker staje przed dwoma rodzajami problemów. Jeden z nich to problem zarządzania zapasami - ile zapasów trzymać i po jakiej cenie kupować i sprzedawać. W zamian za rozwiązanie tego problemu animator zarabia spread bid-ask, ponieważ ponosi ryzyko, że jego zapasy stracą na wartości.

Market-makerzy stoją przed drugim problemem związanym z zarządzaniem informacją. Wynika on z możliwości zawierania transakcji z kimś lepiej poinformowanym o prawdziwych cenach niż oni sami - jest to ryzyko niekorzystnej selekcji. Ponownie, animator rynku zarabia na spreadach bid-ask, aby chronić się przed tym ryzykiem informacyjnym.

Spread bid-ask jest zatem premią ubezpieczeniową market-makerów. Zapewnia ona ochronę przed ryzykiem związanym z deprecjacją lub błędną wyceną zapasów. Jako taka, określa również “płynność” rynku - to znaczy jego zdolność do absorbowania zleceń kupna i sprzedaży oraz ich realizacji bez wpływu na cenę. Szerszy spread bid-ask oznacza większe ryzyko w sensie zdolności rynku do absorbowania wolumenu bez wpływu na ceny.

1. Im mniej płynne aktywo, tym więcej czasu może upłynąć (i tym samym więcej informacji może się pojawić) do momentu, gdy pojawi się ktoś, kto przejmie zapasy od dealera, i tym większe jest ryzyko, że w międzyczasie cena ulegnie zmianie. Ponieważ spread jest rekompensatą za to ryzyko, ceteris paribus spready są szersze dla mniej płynnych aktywów.

Każdy handlowiec zarabia pieniądze, kupując hurtowo i sprzedając detalicznie. W przypadku animatora rynku, “bid” jest ceną “hurtową”, a “ask” jest ceną detaliczną.

W “prawdziwym życiu” różnica między ceną hurtową a detaliczną zależy od tego, jak szybko coś się sprzedaje. Towary o dużej objętości, takie jak benzyna czy mleko, mają wąską rozpiętość między ceną hurtową a detaliczną, ponieważ szybko się sprzedają. Towary o małej objętości, takie jak meble i samochody, sprzedają się powoli, a zatem mają znacznie większe rozpiętości. To samo dotyczy akcji o wysokiej i niskiej wartości sprzedaży.

W przypadku IBM, spread między ceną kupna a sprzedaży może wynosić 1 grosz (lub mniej). Jeśli dealer może kupić i sprzedać milion akcji IBM, zarobi 1 milion groszy, czyli 10 000 USD, w krótkim okresie czasu. Inne akcje obracają tylko kilkoma tysiącami akcji dziennie. W takim przypadku spread może wynosić pięć, dziesięć centów lub nawet więcej, tylko po to, aby dealerowi opłacało się nimi handlować.

Animatorzy rynku robią spread tylko na zleceniach rynkowych. Zlecenie rynkowe to takie, w którym detaliczny kupujący/sprzedający mówi, że wypełnia zlecenie natychmiast po najlepszej cenie. Animator rynku kupuje zlecenia sprzedaży po cenie bid i sprzedaje zlecenia kupna po cenie ask. Jeśli wolumen market-buy jest równy wolumenowi market-sell, wtedy animator rynku po prostu przenosi akcje pomiędzy market-buyers i market-sellers i zgarnia spread bid-ask (oprócz prowizji). Zlecenia limit-buy są wypełniane, kiedy limit-sellers obniżają swoją cenę wywoławczą, a zlecenia limit-sell są wypełniane, kiedy limit-buyers podnoszą swoją ofertę. Market maker zarabia tylko prowizję od zleceń z limitem, ale zlecenia z limitem określają spread bid-ask.