Skąd kraje/rządy krajowe pożyczają pieniądze?

“To jest bardziej skomplikowane niż to”.

Rządy pozyskują pieniądze na kilka sposobów. Po pierwsze, opodatkowują działalność gospodarczą w swoich granicach oraz dla powiązanych firm i osób fizycznych. Następnie, niektóre rządy mają rzeczywiste dochody z przedsiębiorstw państwowych (licencje, patenty, sądy, dochody z działalności gospodarczej, i tak dalej).

Wszelkie braki powstałe pomiędzy wydatkami państwa a tymi dochodami to deficyt, który jest zwykle finansowany poprzez zadłużenie.

Rząd zwykle emituje obligacje lista obligacji rządowych w Wikipedii ) różnego rodzaju, niektóre z bardzo długim terminem wykupu. Obligacje te mogą być kupowane zarówno lokalnie, jak i przez zagraniczne fundusze inwestycyjne. Ważny jest charakter tego, kto kupuje.

Z linku w Wikipedii widać, że większość długów rządowych ma bardzo wysoki rating oparty na zdolności państwa do prostego podniesienia podatków w celu sfinansowania wykupu. Fundusze emerytalne są prawnie zobowiązane do inwestowania tylko w klasy inwestycyjne o wysokim ratingu, a większość obligacji może być kupowana w celu wspierania lokalnych emerytów.

Państwo, które nie spłaca długu, w pierwszej kolejności uderzy w swoich najsłabszych obywateli. Dodatkowo, skutkiem tego będzie drastyczna obniżka ratingu. Kraje takie jak Argentyna i Zimbabwe, które odmówiły spłacenia długów nawet wobec MFW, nie są obecnie w stanie pozyskać żadnych inwestycji. Ma to ogromny wpływ na lokalny rozwój gospodarczy.

Tak więc bez surowych kar nie ma mowy o niewypłacalności.

Druga część Twojego pytania dotyczy spłacania długu. W miarę wzrostu zadłużenia, coraz więcej dochodów kraju przeznaczanych jest na spłatę zadłużenia. Czasami obligacje są emitowane tylko po to, by refinansować stary dług. Kraj, który wydaje zbyt dużo na refinansowanie długu, nie różni się od pojedynczego człowieka. Coraz mniej pieniędzy jest dostępnych na inne rzeczy.

Podsumowując: rządy nie mogą ani nie spłacać długów, ani nie zaciągać nadmiernych pożyczek, chyba że chcą poważnie ograniczyć możliwości ekonomiczne swoich obywateli.

Zazwyczaj dług jest w posiadaniu osób prywatnych, korporacji i funduszy inwestycyjnych, a nie innych krajów. W przypadkach, gdy znaczne kwoty są w posiadaniu innych krajów, kraje te zazwyczaj same nie są zadłużone (np. Chiny posiadają ogromne pakiety amerykańskich obligacji skarbowych).

Gdyby wszystkie długi zostały anulowane, posiadacze długu (wymienieni powyżej) bardzo by na tym stracili, a efekt domina dla gospodarki byłby znaczny. Ponadto rządy, które nie wywiązują się ze swoich zobowiązań, mają trudności z ponownym pożyczaniem pieniędzy w przyszłości.

Odpowiedzi udzielone do tej pory są dobre i pouczające, ale pomyślałem, że dodam jedną małą uwagę…

Istnieją super-narodowe organizacje, które powszechnie udzielają pożyczek rządom, w szczególności tym w krajach rozwijających się. Bank Światowy i MFW (Międzynarodowy Fundusz Walutowy) to dwie podstawowe organizacje. Również dość znamienne jest to, że grecka gospodarka została uratowana w tym roku przez EMF (Europejski Fundusz Walutowy) pod przewodnictwem Niemiec - jest to jednak rzadki przypadek, a zrobiono to głównie dlatego, że Grecja była stosunkowo rozwiniętym krajem i inni mieli obowiązek pomóc jej jako państwu członkowskiemu UE.

Suwerenne państwa pożyczają pieniądze na dwa podstawowe sposoby:

• General Obligations: Są to obligacje (długoterminowe) lub weksle (krótkoterminowe), zazwyczaj sprzedawane na wolnym rynku, które płacą odsetki przez pewien okres czasu. Są one zabezpieczone wiarą i kredytem państwa i nie są zabezpieczone papierem wartościowym, takim jak nieruchomość.
• Obligacje skarbowe: Są to obligacje lub inne papiery wartościowe, które są zabezpieczone przez określone źródła dochodów rządowych. Na przykład, miasto może wyemitować obligacje przychodowe na budowę mostu - obligacje te są zabezpieczone przychodami z opłat za przejazd przez most. Obligacje przychodowe są zwykle spotykane w samorządach miejskich.

Państwo nie może zostać zmuszone do spłaty długu i nie istnieje proces sądowy, taki jak bankructwo, który pozwoliłby na usunięcie długu. Kiedy państwo nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, negocjuje nowe warunki z wierzycielami i spłaca część rzeczywistego zadłużenia.

Mogą również drukować pieniądze, aby spłacić dług, co ma inne przykre konsekwencje.

Ale podczas gdy państwa nie można zmusić do spłaty długu, wierzycieli również nie można zmusić do pożyczania pieniędzy państwu! Każde przedsiębiorstwo o wystarczających rozmiarach potrzebuje dostępu do kapitału w postaci pożyczek, aby sprostać codziennym zobowiązaniom w oczekiwaniu na dochody - nawet w dobrych czasach. Niewypłacalność sprawia, że zaciąganie pożyczek staje się niemożliwe lub kosztowne, więc się jej unika.

Jeśli chodzi o wykorzystywanie wojska do unikania spłacania długów… pamiętaj, co powiedział Napoleon: “Armia podróżuje na swoim żołądku”. Kampanie wojskowe są kosztowne… brak możliwości zaciągania kredytów oznacza, że żołnierze nie otrzymują żołdu, a żywność, paliwo i amunicja nie są dostarczane.

Mniejsze kraje mają również inne zagrożenia. Wiele krajów jest w zasadzie zmuszonych do używania dolara amerykańskiego jako waluty rezerwowej, lub są zmuszone przez rynek do pożyczania pieniędzy w obcej walucie. Stwarza to sytuację, w której jakiekolwiek ryzyko niespłacenia długu powoduje głęboką dewaluację lokalnej waluty. Jeśli Twoje zadłużenie jest denominowane w dolarach, takie zmiany mogą drastycznie zwiększyć Twoje zobowiązania z punktu widzenia waluty lokalnej. Istnieje również ryzyko, że większa lub bogatsza firma zaparkuje okręty wojenne w twoim porcie i przejmie aktywa jako zapłatę - USA i Wielka Brytania angażowały się w to kilkakrotnie w XIX i XX wieku.

Ogólnie rzecz biorąc, niepłacenie rachunków wywołuje efekt kaskadowy. Złe sytuacje pogarszają się i to szybko.

Nie ma żadnych ram prawnych, które pozwalałyby państwom takim jak USA czy kraje europejskie na niespłacenie długu. Jeśli kongres uchwali ustawę o niewypłacalności, amerykański sąd najwyższy prawdopodobnie ją unieważni.

Zależy od kraju, od tego, czy jest emitentem waluty o płynnym kursie wymiany i w czym jest denominowany dług. Na przykład Stany Zjednoczone nie mają żadnego realnego długu, ponieważ wszystko jest w dolarach amerykańskich i może być wydrukowane w każdej chwili. Nie ma potrzeby pożyczania czegokolwiek, emituje własną walutę. Kiedyś, 4 dekady temu, w standardzie złota, było inaczej, więc generalnie ludzie wciąż myślą, że emitenci waluty muszą pożyczać (lub zarabiać), żeby móc wydawać. To tylko relikt w myśleniu.

Ale kiedy kraj nie emituje własnej waluty, wtedy musi zarabiać lub pożyczać, aby móc wydawać. W tym przypadku może pożyczać od każdego, kto pożyczy mu pieniądze. W USA, stan pasowałby do tego opisu. Albo Grecja, ponieważ pożyczyła euro, którego nie jest emitentem.

EDIT: właśnie natknąłem się na ten blog http://pragcap.com/where-does-the-money-come-from Tytuł, “Skąd się biorą pieniądze”. Może widział to pytanie. W każdym razie, USA nie musi pożyczać pieniędzy. Dlaczego miałoby pożyczać to, co tworzy?

Z filmu: “Myślenie jest trudne, dlatego nie robimy tego zbyt często”. Świetny tekst.